این ویدیوی این زیر رو ببینید. حدس میزنید این چه برنامه‌ایه؟ (راهنمایی: کنسرت راک نیست!)

جواب: این تیکه فیلم ها، داخل یک کلیسا و مردم رو در حال دعا و نیایش نشون میده!

من از وقتی اومدم استرالیا، یا حتا نه، خیلی قبل ترش، دلم میخواست یه روز برم توی یک کلیسا رو ببینم و برم سر مراسم دعا و ببینم چطوریه. البته، تصوری که در ذهنم از یک کلیسا و آدمهاش داشتم کوچکترین شباهتی به چیزی که در بالا میبینید نداشت. بیشتر شیشه‌های رنگی و یه معماری سنتی و صندلی‌های چوبی و صلیب و چند تا نقاشی از حضرت مریم و عیسی و این جور چیزا با یه کشیش سراپا سیاه پوش و دعا‌های قرون وسطایی به ذهنم میومد همیشه.

ولی کلیسایی که جوونای این دوره زمونه میرن به همه چی شباهت داره الا همین چیزی که آدم فکرش رو میکنه. بیشتر شبیه یه سالن رقصه، یا یه کنسرت مجانی راک! کشیشی هم وجود نداره فقط کسی هست به اسم پاستور که میاد موعظه (راهنمایی) میکنه و میره. دعا ها هم معمولن همینطوری خونده میشه و این وسط مسطا هم انجیلی قرائت میشه.

جالبه که در دنیای خارج اینجا، که انقدر گاهی تعصب نژادی هست و معمولن کسی محل کسی نمیذاره، همه با هم خوبن و من همون یه دفعه که رفتم با کلی آدم مهربون (!) آشنا شدم. میدونید که... اینایی که آدم جدید میبینن میخوان محبت کنن و جذبت کنن به دینشون.

این فیلم هم قسمت‌هایی از مراسم دعا و نیایش رو نشون میده، که با آهنگ معروف Break Free شروع میشه و میرسه به یه آهنگ ملایم تر که نمیدونم چیه. تو فیلم معلوم نیست ولی ملت به شدت در حال خلسه فرو رفتن و قطره اشکی گوشه چشمشون هست و دارن دعا میکنن. آخر فیلم هم، اون آقایی که با تی شرت سفید و موهای بلند میبینید، همون کشیش یا پاستور معروف هستند و در حال ارشاد و راهنمایی مردم.

فکر کنم این از اون مواردیه که به جای تحمیل دین به مردم، اون رو به فرهنگ عامه نزدیک کردن، و همون حرفای قدیم رو در قالب واژه نامه نسل جدید بهشون میزنن. به نظر میرسه در جذب کردن جوون‌ها هم بد عمل نکرده.