کانگورو) فکر کنم یکسال پیش، شاید حالا یه خورده بیشتر، به آخرین چیزی که فکر میکردم این بود که یه روز میرم استرالیا زندگی کنم. ولی خب، شد و اومدم. اوایل که رسیده بودم، قبل از اینکه راه و چاه دستم بیاد، هنوز نمیتونستم بگم که استرالیا زندگی کردم. بیشتر خودم شبیه یه توریست بودم، تا کسی که داره اینجا زندگی میکنه. یه مدت طول کشید تا راه و چاه دستم بیاد، مسیر‌یابی کنم، جاها رو یاد بگیرم، دوست پیدا کنم، و ...

یه چند باری که به ملت تو خیابون آدرس دادم و مسیر نشون دادم هم کافی نبود که بگم اینجا زندگی کردم. تا چند وقت پیش که خونه یکی از دوستان کباب کانگورو خوردیم! دیگه این کار رو هیچ وقت دیگه هیچ جای دیگه‌ای نمیشه کرد. کانگورو کباب! بر خلاف تصورم خیلی هم خوشمزه و نرم و شیرین بود. وقتی از صاحبخونه پرسیدم که کباب کوالا هم میخورید یا نه، گفت میتونی، ولی احتمالن غذای بعدیت رو تو زندان باید بخوری.

در ضمن کوالا رو نه تنها نمیشه خورد، بلکه از استرالیا خارج هم نمیشه کرد. چون مثل اینکه روی کوالا به عنوان یکی از جاذبه‌های توریسیتیشون حساب میکنن و اگه بره بیرون دیگه منحصر به استرالیا نیست و لوث میشه جریان!!! حالا جالبه که من هنوز نه کوالا دیدم نه کانگورو! فقط خوردم یکیشونو...

مگس) استرالیا، کلن جک و جونور زیاد داره. انواع و اقسام حشره و مارمولک‌های گنده و خفاش و چیزای دیگه. خیلی داهاته اینجا. بدبختی بزرگ هم اینجاس که حیوون‌ها، که شامل حشرات هم میشه از آدما نمیترسن. مثلن اگه بیرون غذا میخوری پرنده هه ممکنه بیاد خیلی شیک از بشقابت چیز برداره و بره.

باری. هوا که گرم میشه، یه معضل بزرگ زندگی ملت میشه مگس. اینا مگس دارن، قیافه و اندازه و همه چی عین مگس‌های خودمون، منتها صد برابر سمج تر. راه که میری دنبالت راه می‌افتن میان. می پرونیشون، یا نمیرن یامیرن و برمیگردن. این روزا که تو خیابون‌ راه بری میبینی ملت همینطوری دارن از سر و صورتشون مگس میپرونن. انقدر مگس پرونی شایعه که اسمش رو گذاشتن «دست تکون دادن استرالیایی» (Australian Wave). یا Aussie salute : brushing away flies with the hand

استرالیا) قبل از اینکه بیام اینجا، با خودم میگفتم رسیدم استرالیا، همه چیز رو در مورد زندگی اینجا مینویسم. بس که خودم دنبال یه وبلاگ میگشتم که روزمره بنویسه از زندگی تو یه همچین جایی. ولی همچین که پات میرسه اینجا، انقدر همه چیز عادیه که یادت میره. حالا سعی میکنم از این به بعد بیشتر از روزمره‌هام تو استرالیا بنویسم. اگه شد... و یادم بود.

Labels: Life, Routine