نبوغ) امروز برنامه اوپرا Oprah درباره بچه‌های نابغه بود. خانم گشته بود از سرتاسر دنیا یه سری بچه نابغه پیدا کرده بود و آورده بود باهاشون حرف میزد. یه دختر پونزده ساله بود که قیافه ها و اسم‌ها رو خوب یادش میموند و تستش هم کردن و فوق العاده بود. یه پسر بچه تخسی هم بود که مجری یه Talk Show بود و میرفت با آدما مصاحبه میکرد و پررو بازی درمیاورد. اینا حالا هیچی.
یه پسر هندی بود، که میگفت تو دو سالگی خوندن یاد گرفته، تو چهار سالگی کارای شکسپیر رو میخونده و بعد هم خودش شروع کرده به نوشتن. تو پنج سالگی استعدادش تو پزشکی شکوفا شده و کتاب های پزشکی رو میخونده و تو شش سالگی بهش اجازه دادن که عمل های جراحی پزشک‌ها دیگه رو تماشا کنه و تو هفت سالگی اولین عملش رو موفقت آمیز انجام داده!!! الانم سیزده سالشه داره پزشکی میخونه و داره به درمان ژنتیکی برای سرطان فکر میکنه.
یه پسری اومده بود که واقعن هر چی فکر کردم نبوغش رو نتونستم تشخیص بدم. تنها هنرش این بود که تو سه چهار سالگی میتونست اعداد رو جمع کنه (واقعن خیلی خیلی این کار تو ایران عادیه، منم بلد بودم) و یه دختره دیگه رو آورده بود که تو هشت سالگی میتونست اپرا بخونه. (اینو خدایی منم میتونستم، اون موقع‌ها که خیلی خیلی کوچولو بودم و صدام سوپرانو بود (!) همیشه یه تیکه از اپرای فلوت سحر آمیز موتزارت رو میخوندم عین خواننده اصلی)
در هر حال... موقع دیدن این برنامه به بچه های خودمون فکر میکردم و خودمون که چقدر واقعن بدبختیم. وقتی اینا یه نشونه هر چند کوچیک و مبتذل از خلاقیت نشون میدن، چطوری ازشون پشتیبانی و حمایت میشه و تو کانال‌های خوب هدایت میشه. بر عکس ما که فقط تو مدرسه یاد گرفتیم که خفه شیم و دست به سینه بشینیم! نبوغ هم که یکی نشون میده هر از گاهی، میشه اون پسره طباطبایی، که کل قران رو حفظ کرده بود و بعد هم رفت حوزه و معلوم نشد چه بلایی سرش اومد.
دیگه تو این برنامه یه دختره سیاه پوستی اومده بود، که تو پونزده سالگی شرکت خودشو داشت و یه سری محصولات برای مو تولید میکرد و کلی هم موفقق شده بود. قضیه هم از این قرار بوده که این تو بچگی کچلی میگیره و براش استفاده از مواد شیمیایی رو قدغن میکنن. اینم میره یه جاهای عجیب و غریب، یه سری مواد اولیه میخوره و شروع میکنه به تولید مواد آرایشی بهداشتی ۱۰۰ درصد گیاهی! هیچی دیگه الان کلی وضعش خوب شده. حالا اگه ایران بود، موهاش میموند زیر مقنعه و عمرن کسی میفهمید که این کچله و احتمالن یه مدت بعد هم افسردگی میگرفت و باقی قضایا!
(نا خودآگاه یاد اون دختر پونزده ساله افتادم که احمدی نژاد میگفت تو خونه‌اش انرژی هسته‌ای تولید کرده و شده دانشمد هسته‌ای.)
آدم این وسط از خیلی چیزا حرص میخوره، یکی اینکه این همه بچه نابغه و باهوش داریم و دستی دستی هرز میدیمشون، دوم هم اینکه آدم بزرگاشم وقتی میخوان یه ایده‌ای چیزی رو به جایی برسونن انقدر سنگ جلو پاشون انداخته میشه و انقدر سرشون به چیزهای الکی گرم میشه که دیگه دل و دماغش رو ندارن و هم اینکه اصلن مشکل از حکومت و دولت هم نباشه، ماشالله هزار ماشالله فرهنگ غنی زیر آب زنی و خاله زنک بازی خودمونه که عادت کردیم فقط همدیگه رو لت و پار کنیم و از رو جنازه‌های همدیگه بالا بریم.
همیناس که هر سال کشورای دیگه هی کیفیت زندگیشون بهتر و بهتر میشه، مال ما هی بدتر و بدتر. امسال تو این لیست از آخر پنجم شدیم، بالاتر از عراق و سومالی و سودان و افغانستان و یمن.
بلرزون) بعضی چیزا هستند که انقدر خوبند که آدم حتا فکرش رو هم نمیکنه که ممکنه یه روز اتفاق بیافته. یا میگن خیلی بهتر از اونین که واقعی باشند، ولی بعضی چیزای خوب هم هر از گاهی اتفاق می‌افته. آهنگ جدید Beyonce عرضه شد، خواننده همراه کیه؟ Shakira...
از صبح تو خونه راه افتادم هی میگم Beyonce Beyonce, Shakira Shakira! ولی اشتباه نکنید، متاسفانه همونطور که گفتم خیلی بهتر از اونیه که واقعی باشه، و این آهنگم از متوسط آهنگای هر دو خواننده بدتره، ولی چه فرقی میکنه وقتی این دو تا رو کنار هم میبینی، نصف آهنگ رقص عربی، نصف دیگه‌اش رقص R&B! یه جا هر دو با لباس دو تیکه و موهای فرفری شکیرا، یه جا دیگه موهای صاف و لباس‌های همیشگی بیانسه.... وای، رقص‌ها هم که هماهنگ، دیگه خوراک اینه که هی پشت سر هم تکرارش کنی... اینم Beautiful Liar از بیانسه و شکیرا.

یاد پارسال افتادم، همین روزا بود که تازه Hips Don't Lie شکیرا اومده بود و من دانلودش کرده بودم و هی گوشش میکردم. عجب Hitی هم شد، چند ماه هر جا میرفتی، هر کانالی میزدی، و هر غلطی میکردی صدای شکیرا میومد و وایکلیف. Award show پشت Award Show، حتا تو اختتامیه جام جهانی هم بود، انقدر شکیرا جورای مختلفی این آهنگو اجرا کرد که همه حالشون به هم خورد. یادش به خیر! (خوشم میاد از هر چیزی یه نوستالوژی در میارم!) ولی این یکی به اون خوبی نیست، فقط به اعتبار اسم جفتشونه که انقدر خفن شده.
پی نوشت: کیفیت زندگی و حرص و نبوغ رو ول کن، شکیرا و بیانسه رو عشق است.

Labels: Censure, Music